Welkom!!

Kom je hier terecht via Blogger, Twitter of Feedburner (RSS), klik dan nu door naar juuth.nl voor de vernieuwde Juuth en de laatste kookhacks, recepten en webtips.

(Aan een optimale integratie/switch wordt gewerkt...)

Affiliate marketing is een tamelijk nieuwe, sterk groeiende manier om meer te verkopen en je product bekendheid te geven. Een voorbeeld:

De consument
Jij houdt van koken en lekker eten en bent dagelijks op zoek naar inspiratie voor in de keuken.

De producent
Sommige bedrijven, bijvoorbeeld producenten van kookgerei, zien jou als doelgroep.

De publisher
Een webbeheerder of -publisher bouwt een website die jou, de consument, op je wenken bedient.

En dan...
Op die website vind je bijvoorbeeld filmpjes van koks die allerlei gerechten bereiden. Je doe er ideeen op en kunt een aantal lastige kooktechnieken keer op keer van professionals afkijken. Zoals op de meeste sites is er reclame te vinden, maar het is niet overheersend. Wel staat onder ieder filmpje een banner, met telkens opvallend toepasselijke reclame:

• Een kippenbout wordt in de magnetron crispy bereid met behulp van een speciale bakplaat;
• De uitleg over koteletjes bakken gaat vergezeld van een bakboterbanner;
• Tips om een mooie tafelschikking te maken worden gegeven door een madam van de adverterende hotel- en toerismeschool;
• Onder een gezond recept voor kersverse moeders staat de banner van een babywinkel.

Daarnaast wordt in sommige filmpjes de producent een keer genoemd. Misschien staat er ook een 'normale' link (verwijzing) naar de site van de producent, kun je meedoen aan een prijsvraag of een offerte aanvragen. Voor iedere consument die zoiets doet, ontvangt de publisher geld van de producent.

Balans
Het is natuurlijk belangrijk dat de publisher de optimale balans houdt tussen de inhoudelijke, onafhankelijke waarde van de site en de zichtbaarheid van de adverteerders. Te veel reclame en de consumenten dus bezoekers blijven weg. Te weinig aandacht voor de producent, en die wil er zijn geld niet in steken.

Win-Win-Win
Bij affiliate marketing wint iedereen wat: de consument krijgt iets interessants voorgeschoteld, de producent heeft een grotere investeringsopbrengst (ROI) door perfect gerichte advertenties en de publisher verdient geld door het verrichte 'koppelwerk'.

Verder kijken
Vind je het concept interessant, check dan eens de website WeGoPro.com. Hier vind je ook een uitgebreide uitleg, meer technische details, tips en trucs.

De website die hier als voorbeeld gebruikt is, heet LetsCookIt.tv. De filmpjes zijn nog wat klungelig, maar het concept is briljant dus er wordt vast snel geprofessionaliseerd. Klik op het screenshot om de site te bezoeken.

Laatst was ik op een ouderwets tuinfeestje, hartstikke leuk. Er was een picknicktafel, een hangmat, een grote moestuin, een rekstok waarop ik nog eens mijn oude turnkunsten kon oefenen... Onze vrienden hadden zich flink uitgesloofd om allerlei heerlijks op tafel te zetten. Fijn hoe welkom je je dan voelt! Op dit feestje is het idee ontstaan voor de ansjovisstengels. Anders dan die van jou, Frans, maar bijna net zo lekker!

Het is geloof ik vloeken in de kerk, maar voor de soep gebruik ik lekker een bouillonblokje. Van tuinkruiden. Gebruik 2 blokjes voor 2 liter water, dus de helft van wat er op het pakje staat. Je zult de soep nog wat inkoken, en de meeste smaak komt straks natuurlijk van de rozemarijn. Voor 4 borden:

Fruit 1 gesnipperde ui, 2-3 teentjes knoflook en ca 40 cm gekneusde takjesrozemarijn in een scheutje olie. Neem de rozemarijn even uit de pan, voeg 1-2 eetlepels bloem toe, blijf goed roeren en schuiven. Bak het mengsel lichtjes, maar laat het niet kleuren. Voeg daarna rustig de bouillon toe, ca 2 liter. Doe de rozemarijn weer terug in de pan. Laat rustig inkoken gedurende een uurtje, roer af en toe door.

Verwarm de oven voor volgens de aanwijzingen op de verpakking van het bladerdeeg. Neem per persoon 1 ansjovisfiletje en snijd de visjes in heel kleine stukjes. Rol per persoon 1 plakje bladerdeeg uit tot het half zo dik is als toen je begon. Snijd in repen van ca 4 centimeter. Verdeel de ansjovisstukjes in de lengte over het midden van het bladerdeeg en vouw de reepjes dubbel. Bestrijk de reepjes licht met wat geklutst ei. Bestrooi met peper. Bak ze in de oven.

Zeef ten slotte de soep. Dien op met de ansjovisstengels en een takje rozemarijn.

Wil je eens serieus werk maken van je eitje? Noorse wetenschappers hebben hun streven naar het perfect gekookte ei in het lab gebracht. Zij hebben uitgezocht welke factoren belangrijk zijn in het bepalen van de ideale kooktijd, en hoe die factoren met elkaar samenhangen. Hun conclusie:




Nou zal niet iedereen zich op zondagmorgen al fris genoeg voelen om daarmee aan de slag te gaan. Gelukkig schiet de uni ook hier te hulp: met een Flash-tool die de ideale kooktijd berekent en fungeert als timer!

Door middel van schuifjes geef je de volgende zaken aan:

1. De omtrek (in de hoogte) van je ei in centimeters;
2. Hoe je je eitje graag eet (blubber of rubber);
3. De starttemperatuur van je eitje;
4. Hoe hoog je je boven zeeniveau bevindt.

Zeeniveau? Ja. Hoe hoger je komt, hoe lager de kooktemperatuur van water, dus hoe langer je eitje moet koken. Tussen de Lage Landen en het Dak van de Wereld scheelt dat maar zo 28 seconden.

Klik op het plaatje hieronder voor een Engelse vertaling van de Noorse site (precies zo grappig als je van Google Translate gewend bent), met daarop ook de Flash-tool:



Ik heb het nog niet geprobeerd, ervaringen welkom!

Mijn lieve schoonzus Nicole houdt van koken en van lekker eten, net als ik. Soms verlaat ze haar prachtige huis, haar huisgenoten en de begeleiding in Hilversum voor 1 nachtje, en komt ze logeren bij ons in Utrecht. De vorige keer dat ze kwam, dat was afgelopen weekend, heeft ze voor ons een driegangenmenu bereid. Super!!! Het was een flinke uitdaging, maar uiteindelijk stond er allerlei heerlijks op tafel.

Ik zocht een bedankje voor Nicole, en op de bloemetjesmarkt vond ik een rozemarijnplantje. Ideaal, want Nicole houdt van de natuur en met dit speciale kruid kan ze nog eens iets lekkers maken. Bijvoorbeeld dit borrelhapje, dat heel gezond is, en ook supersmakelijk.

• 1 komkommer
• 10 gedroogde tomaten
• 1 eetlepel pijnboompitjes
• 1 eetlepel geraspte 20+ kaas
• 1 takje rozemarijn zo lang als je pink
• 1 plukje rozemarijn als garnering
• 1 klein teentje knoflook
• peper zo veel je wilt

Haal de blaadjes van het takje rozemarijn. Snijd of knip die blaadjes in heeeeele kleine stukjes, nog kleiner dan een speldenknop. Snijd ook de gedroogde tomaten in kleine stukjes. Doe de pijnboompitjes in een boterhamzakje. Neem een mok en stamp de pijnboompitjes in het zakje fijn. Pers het teentje knoflook uit met een knoflookpers. Meng nu de tomaten, rozemarijn, knoflook, pijnboompitjes en peper heel goed door elkaar. Nu heb je de pesto gemaakt!
Snijd de komkommer in plakjes. Leg op elk plakje komkommer een klein schepje pesto. Garneer met het plukje rozemarijn.

Toen ik heel jong was, zat ik eens in een roeiboot met mijn vader, midden op een meer in Frankrijk. Opeens hoorde hij een plons, keek en zag zijn dochtertje niet meer zitten. Op goed geluk graaide hij in het water. Aan mijn hemdje trok hij mij naar boven. Druipen, krijsen, grote schrik, maar verder niks aan de hand. Ik weet er niks meer van, maar hem staat het nog helder voor de geest, vertelde hij ooit.

Water is zowel aantrekkelijk als gevaarlijk. Bij Scheveningen zijn het afgelopen weekend meer dan honderd drenkelingen uit de zee gered. De zwemmers waren iets te ver het water in gegaan en konden door de sterke stroming niet meer terugkomen naar het strand. Fantastisch werk van de mensen van de Haagse Vrijwillige ReddingsBrigade, ik zou het ze niet na durven doen. Zelf huiver ik echt bij de gedachte in zee te moeten duiken waar ik niet kan staan.

Laat mij maar zitten aan de kant, in zo'n relaxte Fatboy, met een fijn boek en een lekker glaasje tomatensap of witte wijn, dan is mijn stranddag compleet. Zo'n ervaring had ik laatst bij strandtent WIJ, pal naast de havenkop in Scheveningen: de hele dag lekker hangen, lezen en luisteren naar de geluiden van zee en strand.

Ik at er ook een bordje soep. Letterlijk! Al eerder schreef ik hier iets over eetbare bordjes, maar wat ik laatst bij WIJ voorgeschoteld kreeg, nam dat idee naar een higher level. Ze serveerden tomatensoep in een kom van brood. Heerlijk was het. Thuis heb ik al een paar keer mijn eigen variant gemaakt, met juichende reacties van de eters. Hier komt ie, de snelle en robuuste versie, voor 4 personen:

Verwarm 2 blikken gepelde tomaten met 2 uitgeperste teentjes knoflook. Blend met staafmixer of blender. Laat iets inkoken. Voeg 1 pakje tomatenblokjes met basilicum en oregano (Heinz) toe. Snijd intussen dekseltjes uit meergranenbollen of volkorenpistoletjes. Hol de broodjes uit. Het is lekker als er nog wat broodkruim aan de binnenkant blijft zitten. Bak de broodjes in de oven tot ze krokant zijn. Laat iets afkoelen. Maak sla aan met wat balsamicodressing (balsamicoazijn, olie, eventueel italiaanse kruiden). Besmeer de afgekoelde broodjes van binnen ruim met kruidenkaas. Schenk de soep in de broodjes en bestrooi voor de helft met geraspte light kaas. Zet in de oven tot de kaas licht gekleurd is. Bestrooi met versgemalen peper en dien op met de sla.

Wat dit gerecht zo heerlijk maakt, is de kruidenkaas die je in het kommetje verstopt. De soep wordt er romig van, en het bordje van brood is echt verrukkelijk om op te eten. Geniet!

Vriend Kees vroeg mij laatst mee naar een picknick, georganiseerd door catertalenten Anne Marije en Floris. Een gemêleerd gezelschap vermaakte zich kostelijk daar in het gras, met de zon in de lucht en een bordje op schoot. Van die picknick nam ik voor een vriendenprijs een potje jam mee; 'gemaakt door mamma, van bessen', stond er op.

Eerder die dag had ik met dezelfde Kees in Abcoude op een terras gezeten, bijkomend van een sportieve skatetocht. Aan zijn welluidend Broodje Geitenkaas, Spek en Honing, ontbraken helaas de spek en honing. Goedgehumeurd als Kees was, deed hij daar niet moeilijk over.

Een dag later, leunend tegen mijn eigen aanrecht, zoek ik naar inspiratie voor het potje jam in mijn hand. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo van 't zoet - maar dan zie ik de geitenkaas in de koelkast en een paar plakken Coburger ham. Ik denk aan Kees' tegenvallende lunch, zijn verrassend kunstige, hoewel jammerlijke val vlak daarna en dan... zwicht deze vega.

Twee sneetjes (volkoren)rozijnenbrood, een handje rucolasla, Coburger ham uit de oven met wat knoflookolie, gesmolten geitenkaas, en dan die verrukkelijke bessenjam...

Kees was niet meer in de buurt, maar wat zou hij hebben genoten.

"Mogen wij een levensgroot billboard met de tekst 'Rij Veilig' in uw keurig aangeharkte tuintje plaatsen?" vroegen de onderzoekers aan de nietsvermoedende buurtbewoners van een Amerikaande voorstad. "Tuurlijk!" riep 17% van hen, "Ga je gang."

Sympathiek, en vast voldoende om de buurt veiliger te maken voor overstekende schooljeugd, maar... dat kan beter, dachten de onderzoekers.

Een vergelijkbare voorstad, dezelfde vraag. Nieuwe uitkomsten: maar liefst driekwart van de bewoners gaat akkoord met het billboard. Het verschil tussen de eerste, tamelijk welwillende, en de tweede, superenthousiaste groep? Een klein stickertje in het keukenraam.

De onderzoekers, zo las ik in het boekje YES! - 30 secrets from the science of persuasion, hadden bij de laatste groep wat voorwerk gedaan. Ze hadden alle huiseigenaren van de buurt een week eerder gevraagd om een mini-stickertje op hun keukenraam te plakken met dezelfde tekst: Rij Veilig. Vrijwel iedereen had dit gedaan. Toen de onderzoekers later terugkwamen met het billboard-verzoek, waren de bewoners zichzelf inmiddels gaan beschouwen als 'veilig-rijden-voorstanders', en kennelijk paste voor driekwart van hen een levensgroot billboard in de tuin prima in dat plaatje.

De auteurs van mijn boekje halen Confucius aan: "A journey of a thousand miles begins with the first step." Dat heb ik maar eens heel letterlijk genomen. Hoe vaak had ik al niet mijn sportschoenen aangetrokken en het op een lopen gezet, om na twee trainingen met een blessure en gedemotiveerd thuis te zitten? Ik ben geen loper, dacht ik dan, en wist mezelf aardig te overtuigen.

In bovenstaand figuurtje zie je dat er iets veranderd is. Inmiddels ren ik met gemak 20 minuten achtereen, wandel ik nog 40 minuutjes vrolijk up-tempo door en kan ik doorgaans niet wachten tot mijn rustdag voorbij is... ik ben een renner!

Zo'n tien weken ben ik nu aan het opbouwen. Van '1 minuut rennen, 2 minuten wandelen' naar 20 minuten rennen. Over een week verwacht ik de 30 minuten vol te maken, en dan heb ik mijn doel bereikt. Hoe? Met mijn eigen variant op de keukenraamsticker: een loopschema in Google dat begon met de mini-uitdaging van 1 minuut hardlopen, 1 keer per dag.

Ken je dat? Je leert een nieuwe uitdrukking en plotseling duikt die overal op. Ik heb zoiets de laatste weken met de term "naar verluidt". Mijn oog viel er op in een of ander artikel en opeens vond ik dat 'dt' heel gek staan. Sindsdien 'verluidt' er wel iets in bijna alles wat ik lees. Dat was natuurlijk altijd al zo, alleen nu valt het me op omdat eenmaal dat knopje is omgezet in mijn brein.

Niet alleen met uitdrukkingen gaat dat zo. Eigenlijk gebeurt het met alles waaraan je aandacht schenkt: het wordt groter. Neem nou mijn kookblog, deze site dus. Wat bijna een jaar geleden begon als een informeel online kookschriftje, is inmiddels uitgegroeid tot een aardige culiblog met enkele tientallen bezoekers per dag.

Toen ik lol in het bloggen begon te krijgen, werden koken en eten steeds grotere bestanddelen van mijn dag. Om 12 uur 's middags zat ik al te bedenken wat ik zou gaan maken en ik ging soms wel twee keer per dag naar de supermarkt. Ik begon te lezen over koken, struinde receptensites af, nam altijd graag de catering van etentjes met vrienden op me. Mijn vrienden gingen mij kookcadeautjes geven en voor receptideeen belden ze mij.

Ja... zo start je een kookblogje en een paar maanden later heb je er een heel nieuwe identiteit bij. Het koken werd een soort magnetisch veld waaromheen mijn acties gingen draaien en die van anderen ook. Het wordt tijd om een stukje uit te zoomen. There's more to life than cooking, zo veel meer om van te genieten. En net als met koken: soms brand je je vingers. Ook daarover zul je gaan lezen!

Ik bouw struikelend op naar een halfuur hardlopen, baan mij een weg naar nieuw werk, check de laatste webapps, ontmoet couchsurfers uit verre oorden, trek mijn eigen reisplan en ja... dan is het 's avonds eindelijk tijd voor lekker koken en eten.

Ziet er lekker uit he? Is het ook!

Kun je je weinig voorstellen bij deze komkommersoep, denk dan aan een malse zalmmoot met pittig, knapperig yoghurtsausje, wat dille en een schijfje citroen.

Voor 4 kommen verfrissende, slanke en smaakvolle soep:

Blend 2 ongeschilde komkommers en 2 uitgeperste tenen knoflook met ca een halve liter magere yoghurt tot je de gewenste smaak en dikte hebt bereikt. Breng op smaak met een snufje zout en wat vers citroensap. Houd een schijfje citroen apart. Roer een handje verse geknipte dille door de soep en zet in de koelkast.

Vlak voor het opdienen roer je de soep nog eens door, bestrooi je haar met zalmsnippers, grof geknipte verse dille en versgemalen zwarte peper. Garneer met het schijfje citroen.